Art Brouwer - Reisverslag West-Papua - 2005

8. Biak (vervolg 1)

7.00 uur ontbijt. Allemaal prima geregeld.

	ontbijt bij Padaido

Ik geniet enorm van deze trip. Het is allemaal zo overweldigend. Prachtige vergezichten. Mooi weer over het algemeen, soms valt er een hevige bui regen. Wat hier wel vaak kan gebeuren is dat je wakker wordt met prachtig weer en dat zonder enige aankondiging het een uur later hevig kan waaien en de regen met bakken tegelijk uit de lucht komt vallen. We gaan ook naar een pas ontdekte waterbron kijken. Die is kort geleden ontdekt. Jan was er al eerder geweest, maar wij wilden die ook wel eens bekijken.

De bewoners hier zijn voor het merendeel erg pro Nederlands. Als je naar de prauwen kijkt die hier voor ons terras in het haventje liggen, dan zie je dat die overwegend rood/wit/blauw geschilderd zijn. Ze zeggen zonder uitzondering dat 2 kleuren niet goed zijn. Bij verder vragen bedoelen ze de kleuren rood/wit. Ook de Japanse vlag wordt daarbij op 1 lijn gesteld. De drie kleuren op hun prauwen moet je dan ook beschouwen als een stil protest.

	3 kleuren is beter dan 2

We gaan nu op weg naar de school waar we een heleboel spullen voor hebben meegenomen. Het had wat voeten in aarde voor we die school hadden terug gevonden. De een zei hij is daar en de ander wist dat het daar was. We hebben bijna het halve eiland rondgetoerd met als resultaat toen we de school uiteindelijk gevonden hadden deze reeds uit was en de kinderen naar huis. Morgen terug komen.

Op de terugweg begon het te hozen. Ramen dicht, alles dicht, maar het regende zo hevig dat het water door alle kieren en gaten in de auto naar binnen kwam lopen. We boften dat de deuren aan de onderkant niet goed sloten, kon het water er meteen weer uit lopen, anders was de auto waarschijnlijk volgelopen.

Richard onze chauffeur heeft ook een cassetterecorder in de auto. Die kent maar twee standen: uit of HARD. Je kunt elkaar bijna niet meer verstaan, maar hij is zo trots op die auto. Hij is te vergelijken met die knul van de Peugeot reclame die dat wrak van een wagen ombouwt tot een 306 en dan trots achter het stuur zit te glunderen met zo’n fijne wagen.

	trots op zijn taxi

Vanwege de regen zijn we maar naar het hotel terug gegaan. Even over drieën werd het weer droog. We hebben Richard, (de zoon van Otto, de man die ons ook begeleid naar de diverse bezienswaardigheden op Biak) gebeld en gezegd dat we toch nog ergens naar toe wilden gaan. Hij was met een paar minuten bij ons hotel.

Waar we naar toe wilden. Dat werd de Jappen grot. Dat is een ondergronds stelsel van gangen, waar de Jappen zich aan het einde van de tweede wereld oorlog in schuil hielden.

	staande bij de bom	tekenen gastenboek

Ongeveer 12.000 man heeft daar ingezeten volgens de berichten. En dit waren allemaal stuk voor stuk heel fanatieke mannetjes. Er zijn volgens de overleveringen geen levende Jappen uit de grot gekomen. Na de overname van NNG door Indonesië is deze grot pas opgeruimd en tot monument gemaakt.

Vandaag ben ik er dan ook in geweest. Het is nogal luguber als je daar vertoeft.
Je gaat via oude en nieuwe trappenstelsels naar beneden en komt dan in enorme gewelven met nog van allerlei oorlogstuig. Er ligt b.v. nog een vliegtuigbom. Onklaar gemaakt weliswaar, maar toch… Munitiekisten, kledingstukken, bijna vergaan, maar ze liggen er nog wel.
Mangaten waarin de soldaten sliepen. Vuurwapens, enorm groot en totaal verroest.
Van de vliegtuigbom heb ik een foto laten maken . Ik sta daar zelf bij op, met een voet op de bom, zoals een jager bij z’n buit.
Het water drupte van het plafond, de vleermuizen vlogen er bij tientallen rond. Ook boven de grond lag nog een heleboel van dat oorlogstuig. o.a. een gedeelte van een wrak van een vliegtuig, enkele verroeste kanonnen met opengebarsten lopen alsof de loop verstopt gezeten heeft toen er gevuurd werd.

Zaterdag 28/5

Mijn oudste zus is vandaag jarig. Ze wordt 75. Gefeliciteerd Dick en nog vele jaren na deze. Toen ik opstond moest het bij jullie nog de 28ste worden. Bij jullie was het toen ‘pas’ 22.00 uur en ik kwam m’n bed al weer uit. Het begint weer te hozen van de regen. Dat bleef het doen tot een uur of acht, toen klaarde de lucht helemaal op. Om half negen zijn we naar de school gereden en hebben daar de spulletjes afgegeven. Ze waren er erg blij mee. Konden ze weer even vooruit met de pennen en schriften e.d.

	school in Biak

Ik had een hele berg kleding bij me. Ook dat werd in dank aanvaard. Sommige kinderen hebben naast het uniform wat op school verplicht is eigenlijk geen draad meer aan het lijf. Deze kleding kwam dus goed van pas.

Ook de waterval die vorig jaar pas ontdekt werd hebben we vandaag bezocht.

	de pas ontdekte bron

Weinig aan te zien, maar toch wel interessant, vooral omdat we een van de weinige Hollanders zijn die hem al gezien hebben. Je moest er wel een eind voor door de bush lopen. Dat betekende dat alleen Raymond en ik samen met de chauffeur als gids er naar toe geweest zijn. Jan had hem vorig jaar al gezien, die hoefde dus niet zo nodig meer. Het pad er naar toe was moeilijk begaanbaar. Glibberig door het mos wat op de diverse stenen groeide, modder en boomwortels. Je had de grootste moeite om overeind te blijven. Maar we zijn er gekomen. En dan merk je toch wel dat je geen twintig meer bent.

Zondag 29/5

We zijn weer en dag verder en we gaan zo langzamerhand naar het einde van onze vakantie. Het weer is redelijk, een beetje bewolkt, maar het is droog.

Wat me hier opgevallen is. Benzine kun je gewoon kopen, maar petroleum waarop door veel mensen gekookt wordt is mondjesmaat verkrijgbaar. 2 of 3 keer in de week zie je bij een winkeltje een hele rij, soms wel 50 of meer mensen in de rij staan met jerrycans en andere blikken of bussen. Op mijn vraag aan Chris waarom die mensen daar staan kreeg ik als antwoord dus: petroleum is op de bon, om die term maar te gebruiken.
Dat was in Wamena de benzine. Die wordt daar ook per vliegtuig aangevoerd en dus mondjesmaat beschikbaar. Daar stonden de auto’s ook in de rij te wachten, soms wel een hele dag. Voor de overheid was er een speciaal depot. Daar konden de ambtenaren gaan tanken en zij die van de overheid een bon hadden, zoals die chauffeur die van die politie ambtenaar de opdracht had gekregen ons overal naar toe te brengen waar we heen wilden.
Hij moest dus ook een keer tanken. Dat gaat nog op een hele ouderwetse manier. Op een soort stellage staat een drum met een inhoud van 200 liter. Daarin hangt een slang die door een man wordt dicht gehouden. Komt er dus iemand tanken laten ze de benzine in een jerrycan lopen van b.v. 10 liter. Daarmee gaan ze naar de auto of brommer en via een hele grote trechter wordt de benzine in de tank gegoten.

	tanken in Wamena

Reacties op dit artikel via het forum