|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Art Brouwer - Reisverslag West-Papua - 2005 |
|
8. Biak (2)Vandaar met de taxi naar het hotel waar we, o schrik , tot de ontdekking kwamen dat er geen kamers meer vrij waren. Ze hadden de kamers tot gisteren vrij gehouden, maar omdat we niet op kwamen dagen, door dat boekingsfoutje in Hollandia, hadden ze de kamers maar weer verhuurd. Pech dus. Dat viel achteraf gezien nog mee. We werden doorverwezen naar de buren. Een zuster van de hoteleigenaresse.
Dit hotel was in feite nog beter dan het hotel waar we in eerste instantie in zouden verblijven. Grote schone kamers. Royale bedden, perfecte badkamer met werkende kranen en toiletten. In een woord: AF. Na het uitpakken zijn we de ‘stad’ in gegaan. We (Raymond en ik) liepen met ontbloot bovenlijf, lekker ons kleurenschema bij te werken. Wat een bekijks hadden we. Niet te geloven. Bijna alles en iedereen schonk er aandacht aan. We voelden ons net een 8e wereldwonder. Terug in het hotel hebben we meteen en taxi geregeld. De zoon van Otto, die ons de vorige keer ook gereden had hebben we weer opgetrommeld. Hij kwam dan ook direct naar het hotel en reed ons naar Bosnik waar nog een van de weinige schone stranden te vinden is.
We hebben daar wat rond gebanjerd en wat schelpen gezocht en gevonden. In een enkele zat nog een heremietkreeftje. Een jongen liet ons zien hoe je die eruit kunt krijgen. Ik geloofde m’n ogen en oren niet toen hij dat liet zien. Hij pakte die schelp tussen duim een wijsvinger. Met z’n andere hand maakte hij de bewegingen en het geluid zoals wij bij kleine kinderen doen: met de vinger over je lippen bewegen en ondertussen dus een geluid maken dat klinkt al bl.bl.bl.bl. enz. En je kunt het geloven of niet, dat kreeftje kwam eruit en je kon het als je snel was beetpakken en eruit trekken. Je gooit dat beestje terug in het water en daar zoekt het wel weer een andere schelp op. Ook de kokosnoot plukkers waren weer alom vertegenwoordigd. Ze klommen voor je de boom in en plukten de noten voor je à 2.000 Rp. per stuk. De kokosmelk smaakt voortreffelijk. Is lekker koel en er zit gauw 1 liter in zo’n noot. Dus je hebt voorlopig genoeg te drinken gehad.
Toen zijn we naar de oude basis van de MLD en de KLU gegaan. Daar staan boven op een ‘berg’ nog een paar
oude Bofors opgesteld, weliswaar verroest en gedemonteerd, de lopen lagen er naast.
Ook daar heeft de commercie dus toegeslagen Toen we daar aankwamen was er geen mens te bekennen. Toen we er een paar foto’s gemaakt hadden stond er opeens een vrouw die eiste maar eventjes 20.000 Rp voor de foto’s die we daar gemaakt hadden van de omgeving. Ze was de bewaakster van de kanonnen zei ze. Na veel heen en weer gepraat en om van het gezeur af te zijn betaalden we haar 5.000 Rp. waar ze eerst geen genoegen mee nam. Maar we zijn gewoon doorgereden, de vrouw rende nog een eindje luid roepen en scheldend achter ons aan. We zijn toen over de basis gelopen naar de hoofduitgang aan de andere kant vanwaar we erop gegaan waren. De landingsbaan was overwoekerd door gras en ander onkruid. De hangars waren bijna gesloopt op die gedeeltes na die nog bewoond werden door gezinnen.
We hebben daar nog een paar foto’s gemaakt en zijn toen weer naar het hotel gegaan Het was ondertussen 17.00 uur geworden. Tijd voor een hapje eten. We liepen naar het café zoals het restaurant daar genoemd wordt, maar ze waren bezig met de voorbereidingen voor een verjaardag. Het zoontje van de eigenaar is jarig en daar wordt zijn verjaardag gevierd. Als we in de stad niet konden eten waren we welkom om tijdens het feest een hapje mee te eten. Er zou een lopend buffet gegeven worden voor de gasten en wij werden ook uitgenodigd. Wij zijn de stad in gegaan, maar daar waren de eetgelegenheden nog gesloten. Dus tida ada makan˛. We zijn maar op ons terras gaan zitten met een kop koffie en iets lekkers erbij. Geserveerd door het hotel. Jan verdween in z’n bed, die is al dagen snotverkouden en hoest zich de longen uit het lijf. Heerlijk hè die airco’s in de kamer. Zij hebben hem erg koud staan en krijgen iedere keer als ze naar buiten of naar binnen gaan een enorme temp. verschil voor hun kiezen. Raymond en ik hebben het over van alles en nog wat. Maar al met al hadden we nog niets te eten gehad. Het restaurant gesloten, in de stad nog alles dicht, Jan had geen zin meer om er uit te gaan gezien z’n verkoudheid. Dus wat nu. Plotseling stond een van de jongens voor onze neus met de menukaart. We konden als we wilden iets te eten bestellen en dat werd dan bij de kamer geserveerd. Dat was leuk en fijn geregeld door Roy, zoals de eigenaar van het hotel heet. Raymond en ik bestelden een mihoen spec. en Jan een biefstukje, die was i.v.m. het feest alleen vandaag verkrijgbaar. Er werd een tafel en drie stoelen op ons terras gebracht en na verloop van enige tijd werd het eten gebracht.
Jan was ondertussen in slaap gevallen. Raymond zegt : wat zal ik doen. Ik antwoordde : wakker maken , want ondanks zijn verkoudheid moet hij toch eten, want deze temperaturen vreten energie en als je dan ook nog verkouden bent kun je die energie hard gebruiken. We hebben lekker op ons terras zitten eten. Na het eten ging Raymond nog even naar het internetcafé om iets te regelen met de KPN. Ze hadden z’n mobieltje afgesloten omdat de rekening vrij hoog opliep. Ze vertrouwden dat niet vooral omdat de gesprekken zover van huis gevoerd werden. Zit je in het buitenland en wordt zonder enig bericht je mobiel buiten werking gezet. Prettig geregeld, Raymond erg woest. Dit was de tweede keer dat hem dat overkwam. Bij een andere provider was dat ook al gebeurt. Hij is toen naar kpn overgestapt nadat hij van kpn de verzekering had gekregen dat dit bij hen niet zou gebeuren, want daar had hij naar gevraagd, gezien de ervaringen met andere provider. En nu gebeurde het zelfde. Vrijdag 27/5Het is nu half 6. Ik lig iedere morgen al vroeg wakker. Het begint te dagen. De lucht is prachtig gekleurd door de opkomende zon.
Reacties op dit artikel via het forum
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|