Art Brouwer - Reisverslag West-Papua - 2005

7. Hollandia (deel 2)

Om een uur of tien kwam de boot, zo’n grote Zodiac met een 40 pk motor erachter. We hebben een rondvaart over het Sentanimeer gemaakt.

	rondvaart over het sentani meer

De tocht duurde ruim 2½ uur. Toen moesten we terug, want het weer kan daar plotseling zo omslaan dat het met zo’n boot niet prettig meer varen is en dat bleek al spoedig, want voordat we weer terug waren sprong en danste de boot over het water. In tijd van een ogenblik had je golven van een halve meter hoog en dat vaart niet plezierig.

Maar jongens wat een belevenis. Wat er langs de oever van dat meer allemaal te zien is, is met geen pen te beschrijven. Foto’s en film is het enige middel omdat enigszins tot uitdrukking te brengen. Na terugkomst hebben we eerst een hapje gegeten. Daarna gaan we naar Hollandia Stad. Eens kijken wat daar nog te herkennen valt. In de stad viel weinig te herkennen. Er is zo enorm veel bijgebouwd en ook verdwenen dat ik er totaal niets van herkende. Hopelijk wordt dat met Hollandia Haven en Dok 5 anders.

Na een aantal uren door dat plaatsje gezworven te hebben zijn we maar naar het KFC restaurant gegaan en hebben daar een chickenburger genuttigd.

Na terugkomst in het hotel nog een poos op ons terras gezeten met een drankje genietend van de ondergaande zon en toen naar bed.

	ondergaande zon

Maandag 23/5

Vandaag gaan we naar Hollandia Binnen en Dok 5, een krokodillenfarm en een pasar bezoeken.
We hebben eerst geboekt voor de reis naar Biak, dan is dat vast geregeld.

De chauffeur reed ons naar een plek boven op een berg waar vandaan we een pracht uitzicht hadden over de stad en haven. Buiten een prachtig uitzicht viel er weinig te herkennen. Wel de haven e.d. Maar van de tijd dat wij er waren was weinig herkenbaars meer over. Zelfs de pier waar we met de Piet Hein lagen om Koninginnedag te vieren was niet meer. Verder was het er alleen maar VIES en SMERIG. Ook de pasar, waar het stikte van de souvenirkramen en winkels waren we na een half uur weg.

	een enorme bende op straat

Het vuil lag er werkelijk op hopen langs de weg, ondanks de grote afvalcontainers die er ook stonden. De mensen gooien alles ernaast en tegen de containers aan. Niets werd erin gegooid. Ongelooflijk hoe ze met hun eigen leefgebied omgaan. Nergens enig gevoel voor opruimen die hap.

Ook de krokodillenfarm was ‘interessant’ voor zover zoiets interessant kan zijn. In grote bassins lagen die beesten in allerlei formaten te zonnen. Alles bij elkaar zo’n 2.000 schat ik. Ook voor de leerindustrie en het vlees wordt hier ook gegeten. Je ziet ze hier ook opgezet in de souvenirwinkeltjes. In de meest potsierlijke houdingen. Staande op de achterpoten, steunend op de staart en met de rechtervoorpoot saluerend. Een andere als dirigent enz. Gewoon idioot om daar die beesten voor te gebruiken. Een beest opzetten omdat het toch dood is is tot daaraan toe, maar speciaal voor dit doel gaat me net even te ver.

	wachtpost

Er lagen krokodillen van zeker 5½ m lang. Een ervan miste de helft van z’n linker voorpoot. Waarschijnlijk in de strijd om de leiding in het bassin verloren. De dag zit er al weer bijna op. Wat gaat de tijd toch snel. Vooral als je veel te zien krijgt. Ook de ritten naar de diverse bezienswaardigheden vragen veel tijd vooral omdat het verkeer vrij druk is.

Dinsdag 24/5

Vandaag zouden we ‘les’ krijgen in het varen met een prauw, maar dat gaat voorlopig niet door. Het waait daarvoor net iets te hard.
Ook ontdekten we een foutje in de administratie. We hebben daardoor een fout gemaakt bij Garuda waar we geboekt hebben voor de vlucht naar Biak. We blijven daardoor een dag langer hier dan we gepland hadden. Dat is op zich geen ramp. Het is hier best uit te houden. Het hotel is prima, de verzorging goed. Dus die dag komen we ook wel door.

Een van de jongens die hier werkt demonstreerde hoe je vis vangen moet. Ik wilde dat graag filmen, dus deed hij dat even voor me. In tijd van een ogenblik had hij er een tiental gevangen. Leuk voor David om dat ook eens te zien.

Dat het eten hier goed is blijkt wel uit het feit dat er regelmatig hoogwaardigheid bekleders hier komen eten. Zoals vandaag : We zaten op ons terras lekker van het uitzicht te genieten toen er plotseling een kakafonie van sirenes op Yoegwa afkwam. Een hele stoet auto’s en motoren. Als eerste een politie motor met loeiende sirene. Daarachter een politiewagen: sirene. Toen 2 gewone auto’s, daar weer achter een grote limousine. Toen weer een politiewagen met sirene, daarachter weer een politiemotor: sirene. Met als volgers een groot aantal auto’s van de pers en tv en weet ik wat meer. Het parkeerterrein van Yoegwa stond meteen vol. De afrit werd door een politiewagen geblokkeerd. Er kon niemand meer in of uit. Het hele gezelschap ging het restaurant binnen.
Hebben daar uitgebreid zitten eten en na een uur of twee vertrok het hele gezelschap weer. Met loeiende sirenes weer richting Sentani. Hotel Yoegwa had dus weer een goede dag.

Chris Korua, de eigenaar vertelde later dat het de districtsgouverneur was van Sentani. Die kwam wel vaker. Hij verblikt of verbloost er niet meer van. Hij kleed zich er ook niet meer voor om. Hij loopt daar rond in een korte broek met een versleten en verschoten T-shirt. De middag ging traag voorbij, we konden weinig doen daar het goot van de regen. Als het hier regent, regent het ook echt hard. Je kon geen 200 m. ver meer kijken. Na het eten zijn we maar weer vroeg naar bed gegaan.

Woensdag 25/5

We moeten straks eerst naar de stad om bij Garuda de vlucht te conformeren. Dat moet binnen 72 uur voor vertrek gedaan worden. Dat werd ca 20 km rijden. Telefonisch kon dat niet. Op de terugweg hebben we de plaats bezocht waar de Amerikanen in ’44 geland zijn. Toen wij daar in ’59 eens waren lagen er voor zover het oog strekt landingsvaartuigen, tanks en wat al niet meer voor oorlogstuig. Nu lag er hier en daar nog een wrak wat op zoiets leek. De rest was weg, gesloopt voor het oud-ijzer.

Op dat zelfde strand staan nu allemaal van die plaatijzeren hutten. En het strand ligt net als overal elders bezaait met troep en ander afval. Dat een mens in deze rommel kan leven zonder ziek te worden is mij een raadsel. Weer een hapje gegeten bij KFC. De chickenburger smaakte weer prima. Voor de rest weinig gedaan, buiten het bezoek aan het internet café.

Donderdag 26/5

Om 5 uur eruit, de koffers hadden we gisteravond al gepakt. De auto reed om 6 uur voor. Na afscheid genomen te hebben van Chris, de eigenaar van het hotel en z’n medewerkers gingen we op weg naar het vliegveld. Na het inchecken wachten tot we konden instappen. Om 8 uur vertrokken we en om 8.45 uur waren we alweer in Biak.

Reacties op dit artikel via het forum