Art Brouwer - Reisverslag West-Papua - 2005

6. Wamena ( Hollandia 1 - Jayapura )

Daar stond toevallig de eigenaar van hotel Yoegwa, het hotel waar we naar toe wilden. Chris Korua is zijn naam. Hij was een van de eerste DETA boys die Indonesië naar NNG zond voor de voorbereidingen te treffen om de functionarissen te kunnen huisvesten, wegenbouw, huizenbouw, etc.

	Chris Korua voor het deta monument

Hij bood ons meteen een lift aan zodat we geen taxi meer hoefden te nemen. Het hotel was niet groot maar was uitstekend gelegen tegen het Sentanimeer aan, op de oever.

	gedeelte van de kamers Yougwa hotel

We vertelden hem dat we 1 dag bleven omdat we eerst naar Wamena in de Baliem Vallei wilden gaan. Daar willen we 3 dagen blijven en komen dan weer terug naar Yoegwa. Dat was prima. De kamers zouden tot onze beschikking blijven zodat we niet alle bagage mee hoefden te slepen naar Wamena.

Het hotel voldeed prima. De kamers waren ruim en voorzien van airco een vrij grote bad/toiletruimte en was kraakhelder. Het hotel was gebouwd op palen die in het water stonden. Chris had aan de buitenste palen de boel afgezet met gaas, kleinmazig, waardoor er een soort natuurlijke visbak ontstond. Vanaf de diverse terrasjes kon je de vissen die er in zwommen bewonderen. Een groot aantal koikarpers zwommen er in rond. Dat was een hobby van hem. Daarnaast zwommen de vissen voor consumptie er ook rond, wel in kleinere afdelingen. Om de paar dagen ving een van de jongens daar met een los nylon lijntje met grote haak en een bolletje deeg een aantal vissen die vervolgens in een soort bak van gaas gegooid werden waar ze dus uitgehaald konden worden als een eter een visje wilde hebben.

	een maaltje vis werd zo gevangen

Ik had ondertussen een behoorlijke ingewandstoornis opgelopen, waarschijnlijk iets verkeerd gegeten. De laatste maaltijd in het Lido in Sorong is niet goed gevallen. Ik had daar Udang ( hele grote garnalen ) besteld met een saus op sambal basis. Dat was een schaal vol, zo groot dat ik dacht dat het voor ons vieren was, maar dat was niet zo. En in die saus heeft waarschijnlijk iets gezeten dat m’n maag op stelten zette. Ik voelde me zo beroerd worden dat ik tegen Jan zei: als dit morgen nog zo is blijf ik hier en ga niet mee naar Wamena, dat red ik niet zolang zonder toilet in de buurt.

Woensdag 18/5

Om 5 uur opgestaan, het gerommel in m’n maag is voorbij. Drink veel water en eet weinig. Het ontbijt werd geserveerd en heb een halve snee droog brood naar binnen gewerkt. Ik had geen trek in meer.

Om 10 uur zijn we op weg gegaan naar het vliegveld voor de reis naar Wamena. Alleen werd ik op het vliegveld, mede door die malariapillen, plotseling heel erg duizelig. Ik dacht dat ik tegen de vlakte zou gaan. Na het innemen van die pillen word ik iedere keer iets duizelig, dat stond ook in de bijsluiter dat dit een van de bijwerkingen van die pil kon zijn. Ik had dat dus. Maar goed, het liep allemaal goed af. Het hielp in ieder geval mee om m’n gewicht op peil te krijgen en te houden. Ik ben ondertussen zoveel afgevallen dat m’n broek zonder riem niet meer aan m’n gat blijft zitten. Ik heb wel pillen bij me die de race tegen gaan, maar de omschrijving is in het Spaans en ik kan er niet uitkomen hoeveel ik er per dag mag hebben. Ik houd het maar op 1 per dag en zie wel wat er gebeurd.

Het ligt in de bedoeling dat we een dag of drie in Wamena blijven afhankelijk van wat er te zien en te doen is. Daarna terug naar Jayapura ( Hollandia ). Het vliegtuig naar Wamena vertrok redelijk op tijd zodat we een kleine drie kwartier later ter plaatse waren, 12.45 uur.

Wamena

Hier maakten we weer een staaltje van bureaucratie mee. We komen het vliegtuig uit en gaan naar de aankomsthal voor onze bagage. Voordat we daar zijn worden we door een of andere ambtenaar in een kantoortje geroepen. Papieren a.u.b. We geven hem onze surat keterangan jalan, reispermissie, maar daar was hij niet tevreden over. Nergens was er tot nu toe iets op aan te merken geweest, maar meneer vond een van de foto’s niet duidelijk genoeg. Hij moest het origineel zien en nam geen genoegen met een kopie.
Jan moest zijn koffer, die daar speciaal voor gehaald werd, helemaal omspitten om dat rotding boven water te krijgen. Onze koffers brachten ze voor het gemak ook maar mee, scheelde weer tijd voor ons bij het ophalen van de bagageband, Hij zat gewoon in de deksel van de koffer. Hij overhandigde het origineel.
Een van de andere ambtenaren moest een kopie van dat origineel gaan maken. Een minuut of vijf later kwam die terug en toen moesten wij ons best doen om niet in lachen uit te barsten. Die kopie was niets beter dan degene die wij hem in eerste instantie gegeven hadden. Deze kopieën moesten weer voorzien worden van de nodige stempels en handtekeningen. Ondertussen liepen de andere mensen te foeteren want die moesten ook wachten tot wij weg waren. Afijn, ook wij konden vertrekken.

We gingen met de taxi naar het hotel. Ziet er prima uit, de kamers zijn niet groot, maar ruim voldoende, alleen de watervoorziening zoals, b.v. de douche is niet best. Als je de warme kraan opendraait komt er maar een heel klein straaltje uit. De koude kraan doet het alleen maar als je de warme kraan dicht draait. Doe je dat niet dan verbrand je levend. Hoe het allemaal werkt weet ik niet, maar ik nam de douche maar met het pannetje water.

De bedden lagen prima, was niets op aan te merken. Ook hing er in de kamers een penetrante lucht van insectenverdelgers.

We gebruiken de rest van de dag om een beetje op adem te komen. Het klimaat is warm en erg vochtig. De eerste souvenir verkoper is al gearriveerd. Zodra er een taxi met vreemdelingen aankomt zijn die mensen er binnen een paar minuten.

Het aantal auto’s is hier veel minder dan b.v. in Hollandia. Hier rijden gigantisch veel van die fietstaxi’s. Twee man in het bakje voorop en de man kan zich te barsten trappen om je overal naar toe te brengen. Er wordt veel gebruik van gemaakt door de lokale bevolking. Wij hebben er ook een ritje in gemaakt.

De omstandigheden hier noden wel tot een grote hoeveelheid foto’s. Ik ben momenteel met m’n tweede fotochip begonnen en 1,5 uur film heb ik al geschoten. Uiteraard ook veel ‘troep’ ertussen want dat is bijna niet te voorkomen. Dat halen we thuis er wel weer uit.

Ook zijn hier redelijke souvenirs te koop. Ook ligt er een borstschild dat een medicijnman om de nek heeft hangen helemaal versierd met allerlei soorten veren, zwijnentanden en houtsnijwerk. Alleen over de prijs waren we het niet eens. Dat komt nog wel.

		David was erg blij met dat schild

Ook aantallen halskettingen van schelpen en ander soort materiaal ligt er te kust en te keur.

Nu gaan we eerst naar een internetcafé want het contact met thuis is toch ook belangrijk. Dat vonden we vrij snel, maar de verbindingen hier zijn net als het materiaal, uit het jaar nul. Ik heb ongeveer 30 minuten zitten wachten voor ik m’n provider te pakken had en m’n mail kon bekijken.
Ook moest je voorzichtig zijn bij het beantwoorden van mailtjes. Daniëlle heeft twee puntjes op de e. Die wilde ik er opzetten. Weg verbinding. Ik dacht in eerste instantie aan een storing op de lijn. Begon vol goede moed opnieuw. Ik had de mazzel dat deze keer het ding sneller werkte en kon weer rap aan het tikken, tot ik weer de naam van Daniëlle intikte. Floep weer alle weg, de naam verder maar zonder puntjes op de e geschreven.

We hebben de dag verder maar doorgebracht met een beetje rondkijken wat er allemaal te bieden is in deze plaats. Je wordt van de plaatsen in NNG niet echt vrolijk vanwege de troep die overal op en langs de wegen ligt en Wamena is er geen uitzondering op. Er ontstond zelfs een file omdat een van de weinige auto’s die hier rijden vast liep op een berg afval die gewoon langs de kant van de weg lag. De auto kon niet meer voor of achteruit.

Morgen gaan we een toer maken naar de diverse dorpen waar de Papua nog leeft zoals ze dat vroeger altijd gedaan hebben.

Donderdag 19/5

Een goede nacht gehad, goed geslapen, weinig lawaai gehoord, ondanks dat hier de karaoke ook is doorgedrongen. Het ontbijt waar we ons niet veel van voorstelden viel erg mee. Je kon kiezen uit: nasi goreng met een omelet, brood met een omelet of toast met jam en pindakaas. Ik koos maar voor dat laatste. De koffie was voldoende wat smaak en reuk betreft.

We hebben weer een taxi geregeld zoals we dat eerder ook deden, op uurbasis dus. Die zou om half negen aanwezig zijn met een extra gids die in deze omgeving goed bekend is en ons dingen kon laten zien die we graag wilden zien. Chris had de afspraak gemaakt met de opmerking erbij: geen rubberen tijd, dus niet te laat, want dan zijn we weg met een andere taxi. Langer dan 5 minuten wachten we niet. En wat gebeurt er? Om een uur of acht komt er een Papua in uniform het hotel binnenlopen en die ziet Chris.

	een stukje fundering

Blijkt een goede vriend van Chris te zijn. Uit Biak en die had hier in Wamena een hoge functie bij de politie gekregen. Chris vertelde hem dat hij met ons op rondreis was door NNG en dat hij daarvoor niets hoefde te betalen.

Reacties op dit artikel via het forum