EEN BIJZONDERE REIS (9)
Dit is een verhaaltje over de 5D-ontdekkingsreis van Gerda en Piet door Indonesië èn Nederlands-Indië, gezien door de bril van broer Erik.
Magelang.
De stad waar Pa van der Steur zijn tehuis had en bij de vader van Ries Maresch zijn krantje 'ONZE KLEINE BODE' liet drukken. Ze mochten die zonderlinge zwerver wel met zijn lange witte baard. Ries kreeg aaien over de bol en vader Maresch ging steeds weer overstag en doneerde aan de oude weldoener. De stad ook waar Oom Fred en vader Karel op de onderofficiersschool zaten van het KNIL. Fred werd sergeant en Karel korporaal. In deze stad vonden Stans en Guus onderdak, nou ja onderdak, bij Pa Sugèn. Voor Stans een vervolg van de hel, maar het had erger kunnen zijn. Ieder nadeel hep z'n voordeel gold voor Stans in hoge mate. Het nadeel was het grote tekort aan voedsel, het voordeel was de stop in groei; op haar veertiende zag ze eruit als een meisje van tien, onder de puisten en schurft. Niet aantrekkelijk voor Pa Sugèn. Ze zag Guus nauwelijks, ze moest op de kale vloer slapen, gelukkig was daar Enoch, de djongos. Hij gaf haar 's nachts een dekentje en liet haar op de bank en wekte haar 's ochtends vroeg zodat Pa het niet zou merken. Hij trok haar net op tijd onder de soldatentruck vandaan toen die Hollandse straaljager verscheen en de truck bombardeerde. Ze had een slavenleven. En wederom woedde de oorlog om haar heen, ze hoorde schieten en exploderende bommen, de pemuda's moordden hele gezinnen en de gevangenis uit. 
En ineens een fluisterstem; 'Constance … Constance …' Hè, Constance? … die naam kwam haar bekend voor, ergens uit een ver verleden … ze heette Suharti, maar Constance?? 'Constance … jij bent toch Constance Marks?' Ze keek eens goed en aan de andere kant van de heg stond een kleine donkere soldaat en riep Constance. O ja, dat was mijn naam. 'Ja, toean, dat ben ik.' En daarna ging het snel. De Ambonese sergeant Hia van de Militaire Inlichtingendienst gaf door dat hij de kinderen Marks had gevonden en sprak met Stans af dat zij morgen om deze tijd hier zou worden opgehaald door twee soldaten die zouden doen alsof ze haar ooms waren. Ze moest ervoor zorgen dat Guus ook bij haar was en dat ging niet vanzelf met die argwanende Pa Sugèn. Maar het lukte. De volgende dag kwamen twee argeloze Hollandse soldaten ongewapend aangewandeld; 'Dag Constance, ik ben je Ome Dick en dat is Oom Leo, gaan jullie met ons mee?' En weg waren ze, met de sergeant Dick van Geffen en soldaat Leo Piek mee. 
Ergens in het veilige gedeelte van Magelang hadden zij in een grote garage hun kantinewagen verstopt. De twee Marksen vielen met de neus in de boter; een kantinewagen vol lekkernijen. Maar ze mochten niks van al dat snoepgoed, eerst aansterken, eerst al die zweren en schurft genezen, eerst bijkomen van die hongeroedeem. Dezelfde truc lukte ook met broer Dolf en hun vader Bert werd op de hoogte gesteld en na een maand zagen Dick en Leo hun kinderen de bocht om verdwijnen, zwaaiend, voor de veiligheid ieder achter in een eigen vrachtwagen. Hun vader tegemoet. Pas zeventig jaar later zouden zij Stans terug zien, in goeden doen, dankzij hun krachtdadige en dappere optreden na het verzoek van sergeant Hia om de kinderen weg te halen uit de klauwen van de vijand.
De zoektocht van Ger en Piet maakte diepe emoties los in real time aan beide zijden van de wereld, met dank aan de techniek. Geen wonder dat de twee eerst wilden bijkomen van deze rollercoaster en een weekje het eiland Lombok opzochten alvorens naar het koude mistige Nederland terug te keren. De bedoeling was een rustig weekje, maar daar had de Gunung Agung geen zin in en protesteerde heftig tegen hun vertrek. Tevergeefs, voor de zoveelste keer verliet een kind van dat land haar geboortegrond. Rijker dan toen ze kwam. En ondanks een dooie stinkende Turbanschelp in de bagage zetten zij op 3 december voet op eigen grond, waar hen een warm welkom wachtte.
En wie deze tranen niet begrijpt … soedah, laat maar … daar is dit verhaal niet voor geschreven!!
Goed gedaan Ger en Piet! En Jaco en Jeane bedankt voor het meenemen van ons Moedertje naar Schiphol!!
Ook voor reacties op deze herinneringen kun je terecht op het prikbord/forum.