|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Art Brouwer - Reisverslag West-Papua - 2005 |
|
10. NawoordMede dankzij Jan en zijn zoon Raymond heb ik een fantastische vakantie mogen beleven. Door Jan zijn ervaring, opgedaan in een eerdere reis naar NNG, liep eigenlijk alles op rolletjes. Buiten de enkele niet zulke prettige ervaringen met het ‘gezag’ hebben we geen moeilijkheden ondervonden. Ik ging naar NNG terug om mijn herinneringen te herhalen. Althans dat was de bedoeling dacht ik. Nou, daar komt dus helemaal niets van terecht. Het NNG van toen en het NNG van nu is niet meer hetzelfde. De plaatsen zijn hetzelfde gebleven. Maar de bewoners , de omstandigheden, de indeling van de steden zijn veranderd. De oude dingen zoals de meeste kampen e.d. zijn er nog, zij het in verouderde toestand. Het militair tehuis in Biak is verdwenen, alleen de betonnen palen waar het gebouw op gebouwd was staan er nog, de rest is gesloopt. De MLD basis die vorig jaar volgens Jan nog in redelijke staat was, op de landingsbaan na, is op veel plaatsen gewoon door de bevolking gesloopt. De hangars staan er nog, maar grote delen zijn van de golfplaten ontdaan om ergens anders weer als dakbedekking dienst te doen. Het casco staat er nog en de tijd zal het wel verder afbreken.
Jayapura, het oude Hollandia, daar is erg veel veranderd. Kloofkamp, de barakken zijn op een enkele na gesloopt, daar wonen nu burgers in. In een van die barakken woont een voormalig commandant van het kamp in. Zijn naam is Rudie … Zijn achternaam heb ik niet verstaan. Hij was een van de mensen die ons te woord stond en medewerking verleende bij onze naspeuringen naar het verleden, waarin wij ook een stukje meespeelden. Het frame van die barak is er nog, alleen de buitenkant is veranderd. Het oude ziekenhuis is veranderd, er is een nieuw bijgekomen. Het oude is echt verouderd. We hebben nog geprobeerd het zwembad in Kloofkamp te traceren, helaas, het is niet gelukt, we moesten daarvoor weer door een poort en de militairen weigerden mee te werken. Op een klein onderdeel na: Het McArthur monument, en het gezicht op het oude Marinierskamp en het Sentanimeer, was Hollandia voor mij een enorme tegenvaller. Mijn herinneringen waren anders dan de huidige werkelijkheid. Die herinneringen moet je ook niet meer proberen terug te vinden. Laat die waar ze zijn. In je foto album en je hoofd. De teleurstelling zal dan niet meer meetellen in je vakantie in dat toch zo prachtige land. De straat, die vroeger Oranjestraat heette is er nog maar heet nu anders. Ook daarin is veel veranderd. Het verkeer daar is enorm toegenomen. De gebouwen uit onze tijd zijn praktisch allemaal verdwenen en vervangen door hoogbouw en winkels. Daar tegenover staat dat veel huizen in de diverse plaatsen, gebouwd in de Nederlandse tijd er nog staan en in een redelijke conditie verkeren. Van de haven is eigenlijk alleen het water nog hetzelfde. De steigers waaraan o.a. de marineschepen afmeerden zijn verdwenen of verplaatst. Alles is enorm verwaarloosd. De schepen van de overheid zoals b.v een baggerschuit, een sleepboot e.d. zien er uit of ze al vanaf de tewaterlating geen kwast verf meer gezien hebben. Ze staan stijf onder de roest. Dat ze nog varen is een raadsel.
Het wegdek verkeert over het algemeen in verre staat van ontbinding. Op veel plaatsen zie je wegen met vier rijstroken, gescheiden door een ‘echte’ middenberm. Alleen ook daar is het onderhoud nihil. Het onkruid groeit langs de middenberm tot wel 1˝ m hoog en tot halverwege de rechter rijstrook. De linkse baan wordt nog bereden en de rechter haast niet, zodat het onkruid dus z’n gang kan gaan. Normaal rijden is op de meeste plaatsen, en dat geldt voor heel NNG, niet mogelijk. Kuilen in het wegdek van een meter groot en een cm of tien diep zijn normale zaken. De gemiddelde snelheid ligt absoluut niet hoger dan rond de 40 km/u, harder moet je gewoon vergeten, het wegdek staat dat niet toe. Wij hebben hier diverse oplossingen om het verkeer af te remmen bij b.v scholen e.d. verkeersdrempels in diverse soorten en maten. Die kennen ze in NNG ook, alleen anders dan bij ons, die zijn in NNG rigoureus. De drempel is er in twee maten: hoog en heel hoog. Daarnaast hebben ze nog de goot, die ligt dwars over de weg, gewoon een sleuf in de asfalt van de ene kant van de weg naar de andere kant en waag het niet er overheen te rijden met een snelheid die net boven stilstaan ligt, want je banden gaan echt naar de knoppen. De randen van die geulen zijn messcherp, ongeveer 25 cm diep en een 30 cm breed, daar kom je echt niet zonder brokken te maken overheen bij een hogere snelheid. En niets te reclameren zoals wij dat hier kennen. Wat in NNG ook zo frappant is: Een chauffeur rijdt alles wat hij aan beesten voor de wielen krijgt gewoon aan gort, geen respect voor dat leven om het maar zo te zeggen, maar voor een kip en een geit remt hij af en toetert om het beest van de weg te jagen, die lopen daar n.l. gewoon vrij rond evenals de varkens. De hond ontziet hij wel maar hij wijkt er niet voor uit, als de hond onder de wielen loopt heeft hij gewoon pech. De kip en de geit moet hij betalen, dus daar past hij wel voor op die plat te rijden Het varken laat hij voor gaan, want die is te groot voor zijn auto. In Biak b.v. liggen langs de diverse straten ook een soort stoepen. Dat is een breed riool met daarop betonnen platen als afdichting. Op sommige plaatsen is gewoon een plaat verdwenen en ligt er een gat van een vierkante meter.
’s Avonds in het donker is het levensgevaarlijk en daar wordt niets aan gedaan. Putdeksels zijn verdwenen uit de stoep en heb je een gat van een 40 cm doorsnee. De putdeksels worden gewoon meegenomen en verkocht als oud ijzer. Onderhoud is een woord dat ze bij de overheid niet kennen. Bij particulieren worden de spulletjes wel redelijk goed bijgehouden. De schipper van een prauw zie je dan ook regelmatig de uitstaande stabilatoren aan de zijkant van z’n prauw schuren om de aangroei van algen etc. te verwijderen. Ook de prauwen zelf krijgen regelmatig een likje verf en zien er over het algemeen goed uit. Schuilhutjes worden op die prauwen gebouwd om tijdens de vaart droog te kunnen zitten en ’s nachts onder te kunnen slapen.
De auto’s ( hoofdzakelijk voor taxi gebruik) zijn over het algemeen oud tot zeer oud en de meesten zouden
hier niet door de apk keuring kunnen komen.
Sommigen hebben nog een beetje profiel op hun slicks. Maar meestal zijn de banden spekglad, ondanks de
vrij grote hoeveelheden regen die er op Biak toch wel valt.
Onze taxi moest boven aan een heuvel eerst stil gaan staan en dan in z’n 1 naar beneden, want anders werd
z’n snelheid te hoog en had hij kans beneden niet op tijd te kunnen afremmen, deze werkten n.l. ook niet
zoals het behoort.
Het verkeer is over het algemeen erg rommelig, maar ongelukken gebeuren er zelden. Alles rijdt door elkaar, men haalt net zo gemakkelijk links en rechts in, terwijl er alleen maar rechts ingehaald mag worden. i.v.m. links verkeer. De inhaler geeft een stoot op z’n claxon en gaat dan inhalen. De ingehaalde geeft met een handgebaar aan dat de weg voor hem vrij is en dat inhalen kan. Het werkt wel beter als bij ons, hier in Nederland is het veel : ikke, ikke, en de rest kan stikke. Ook de interesse voor de andere verkeersdeelnemer is daar zo goed als nul. Raymond zat op een gegeven moment bij Richard ( onze taxi chauffeur ) in de auto toen er een andere auto tegen een boom aanreed met een vrij ‘hoge’ snelheid. De auto helemaal in de kreukels, de chauffeur hing bewegingloos over zijn stuur, maar er stopte niemand om hulp te bieden. Later hoorden we dat de man in bewusteloos in het ziekenhuis terecht was gekomen. De uitleg die we kregen over het niet helpen: er rijden hier zoveel gekken rond zonder rijbewijs die de ongelukken veroorzaken, dat die zich vanzelf wegsaneren op deze manier. Enerzijds zijn ze behulpzaam naar elkaar toe bij inhalen e.d. en aan de andere kant interesseert het ze niets als er iemand gewond raakt in het verkeer. De gemiddelde Papua is vriendelijk en behulpzaam. Meestal zijn de problemen veroorzaakt door de import bewoners. De Papua trekt zich van de vervuiling van z’n land niets meer aan. Overal wordt de rommel zomaar neergegooid, want ze redeneren het land is niet meer van mij dus ik hoef er ook niet meer zuinig op te zijn. Ook de kinderen doen er al vrolijk aan mee. Als je bij een school gaat kijken wordt er door de kinderen gespeeld en gevoetbald op het terrein voor de school. Daarop is het een bende, dat wil je niet geloven. Hier in Nederland wordt door de leraar aan de kinderen de opdracht gegeven het speelterrein schoon te maken, papier in de bak te deponeren etc. Dat wordt in NNG niet gedaan. Er wordt ook door de leerkrachten niets gedaan om de boel een beetje schoon te krijgen en te houden. Over de politiek kan ik weinig zeggen. Het land wordt door hoofdzakelijk militairen bestuurd en die zijn over het algemeen hooghartig en hebben geen enkele vorm van coulante t.o.v. de gemiddelde buitenlander, de Hollander in het bijzonder. Als ze je ergens mee kunnen dwarszitten zullen ze het niet laten, uitzonderingen daar gelaten. Onze ervaringen daar mee zijn geen prettige. Vriendelijk naar buiten, maar daar houdt het ook mee op. Nergens willen ze aan mee werken of toestemming geven tot de meest onnozele dingen toe. Ze verschuilen zich graag achter de kreet: Van mij mag het, maar de commandant vindt het niet goed. Ook als de commandant er niet is en hij de verantwoordelijke persoon is. De betere banen worden over het algemeen door de import bewoner ingenomen. De originele bewoners hebben de restanten en dat is over het algemeen niet veel bijzonders. Ze zijn een soort gastarbeider in eigen land. Wat wij in Nederland niet meer wilden doen lieten we de buitenlanders doen. Alleen daar is het andersom. Wat de Papua graag wil doen wordt door buitenlanders gedaan. Vandaar dat er over het algemeen een enorme werkloosheid heerst onder de lokale bevolking. Maar hoe dan ook: Mijn vakantie naar dat land is er een uit duizenden geworden en ik wil dit relaas beëindigen met een lied over NNG. En hoe waar zijn sommige regels in dit lied. Want de schatten in de bodem worden nu geroofd en de Papua merkt niets van al die miljarden dollars die dat opbrengt. Volgens Chris Padwa ( Pa2, Padua ) uit Biak is dit lied omstreeks 1957 geschreven door Pater van Leeuwen. Dit lied werd op scholen gezongen en was toen ook regelmatig op Radio Omroep Nieuw-Guinea te horen. Het lied van Nieuw-Guinea
Waar de zeeën eeuwig golvend bruisen,
Nog omsloten door de stille aarde,
Sinds de blanke mannen tot ons kwamen,
Niets kan ons meer van elkander scheiden,
Reacties op dit artikel via het forum
|
||||||||||||||||||||||
|
|