|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Guus Ramaekers - Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea |
|
Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea (vervolg)Het werk dat Ferry en ik deden heeft ons sterk gemaakt. De bijl en patjol (hak) konden wij goed hanteren. We hebben daarmee grote stukken bos opengelegd. Geregeld werden wij beiden door Dhr. Mentel gevraagd om na vijven bij hem thuis te beunen. Omdat hij ons daarvoor goed beloonde, werkten wij graag voor hem. Voor anderhalf uur vangen wij fl. 2,50 Terwijl wij van de firma na vijf en halve dag werken maar fl. 2.75 vangen. Dhr. Veer heeft ons betul2. uitgebuit. Van de omstandigheden waarin wij verkeerden heeft hij echt misbruik gemaakt.   Corresponderen
met de meisjes Douwes en Hooper deed ik geregeld. Dit zijn ze de drie gezusters Douwes Op foto 1. Sylvia en Magda en op foto 2. Wiesje Hooper. In het begin schaamde ik hen te vertellen, dat ik hun brieven gebruikte om mijn sjekkie mee te rollen. Maar later heb ik het hen verteld. En sindsdien sloten zij bij hun brieven vloeitjes in. Ook toen de familie naar Nederland was gerepatrieerd bleven zij mij schrijven. De familie Hooper is in Indonesië gebleven. Maar ook Wiesje bleef mij trouw schrijven. De correspondentie hield op, toen ik bij de politie kwam te werken en de binnenlanden in werd gezonden. Hoewel onze groep hard werkte, kwam er geen verandering in de opvang en verzorging. Doordat ik dat oneerlijk vond, werd ik opstandig. Een verkeerde opmerking van de andere ploeg jongens was voor mij genoeg om daarop in te gaan. Gelukkig kwam het nooit tot een vechtpartij, omdat zij wijselijk afdropen. Zij wisten drommels goed dat ik heet gebakerd was en niet voor ze terug deinsde. Dhr. Mensingh heeft het zelf aan lijve ondervonden toen ik hem naar zijn keel greep. Henk Kimmel, één van ons, nam in de eerste maand ontslag en ging voor de ouders van zijn vriendin werken. Die stap kon hij doen omdat hij verzekerd was van onderdak en verzorging. Maar wij hadden die zekerheid niet. Werk was overal te vinden alleen onderdak niet. En dat was voor velen het grootste probleem. Om die reden bleven wij bij de firma. Twee andere jongens van onze groep waren naar Indonesië terug gekeerd. Ze vonden het maar niks om in Nieuw Guinea te blijven. En vooral het werken bij de firma Veer. Toen er zich andere mogelijkheden voordeden, hebben Jacob Bruins, Ferry Brinkman, Rudy Toorop en ik onmiddellijk ontslag genomen om als groep voor ons zelf te beginnen. Het geluk wilde dat IvP. (Inspecteur van Politie) Bruinsma, ons een huis toewees waar wij tijdelijk konden wonen. Dhr. Bruinsma was op dat moment de plaatselijke Detachementcommandant van het Korps Algemene Politie. Toen hij ons na een gesprek dat huis aanbood, namen wij tot grote schrik van Dhr. Veer direct ontslag. Het huis die wij toegewezen kregen stond boven de tennisbaan. Politiemensen op doorreis mogen van dat huis gebruik maken om er de nacht door te brengen. Ons werd alleen gevraagd om het huis en erf erom heen schoon te houden en goed te onderhouden. Voor ons was dat onderkomen een geweldige vooruitgang vergeleken met onze voorgaande barak in Saowi. Hier hadden wij licht en stromend water in huis. En na gedane arbeid konden wij lekker mandiën. In de keuken stond een primus, twee zelfs, en pannen, die wij ook mochten gebruiken. Werk konden wij direct vinden. Voor een kolonist moesten wij een stuk bos openkappen. Dergelijke klusjes leverden ons geld op. Van onze spaarcenten hebben wij de nodige gereedschappen kunnen aanschaffen. En het geluk was, dat wij alle 4 kerngezond waren. Het was zwaar maar wel te doen. Voor Jacob Bruins en Rudy Toorop was het wel even wennen omdat zij het nog niet eerder hadden gedaan. Na een tijdje zo gewerkt te hebben, kwam Dhr. Bruinsma ons vertellen, dat de politie mensen nodig had. Wij, als ex politieagenten, konden in onze oude rang van politieagent 1ste klas bij de politie terugkeren. Voor ons was dat een overweging waard. Na goed overleg besloten wij inderdaad bij de politie dienst te nemen. Daar zouden wij in elk geval verzekerd zijn van een goede verzorging, die wij als particulier niet hadden. Zo begon eigenlijk onze herintreding bij het Korps Algemene Politie in Nederlands Nieuw Guinea. Ook Henk Kimmel had zich gemeld om bij de politie terug te keren. En zo gingen wij als groep van 5 man naar Hollandia om een cursus te volgen voor Posthuiscommandant.
|
|
Guus Ramaekers - Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea |