Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea (vervolg)
Het werk dat Ferry en ik deden heeft ons sterk gemaakt. De bijl
en patjol (hak) konden wij goed hanteren. We hebben daarmee
grote stukken bos opengelegd.
Geregeld werden wij beiden door Dhr. Mentel gevraagd om na
vijven bij hem thuis te beunen. Omdat hij ons daarvoor goed
beloonde, werkten wij graag voor hem. Voor anderhalf uur vangen
wij fl. 2,50 Terwijl wij van de firma na vijf en halve dag
werken maar fl. 2.75 vangen.
Dhr. Veer heeft ons betul2. uitgebuit. Van de omstandigheden
waarin wij verkeerden heeft hij echt misbruik gemaakt.
Corresponderen
met de meisjes Douwes en Hooper deed ik geregeld.
Dit zijn ze de drie gezusters Douwes
Op foto 1. Sylvia en Magda en op foto 2. Wiesje Hooper.
In het begin schaamde ik hen te vertellen, dat ik hun brieven
gebruikte om mijn sjekkie mee te rollen. Maar later heb ik het
hen verteld. En sindsdien sloten zij bij hun brieven
vloeitjes in.
Ook toen de familie naar Nederland was gerepatrieerd bleven zij
mij schrijven. De familie Hooper is in Indonesië gebleven. Maar
ook Wiesje bleef mij trouw schrijven. De correspondentie hield
op, toen ik bij de politie kwam te werken en de binnenlanden in
werd gezonden.
Hoewel onze groep hard werkte, kwam er geen verandering in de
opvang en verzorging. Doordat ik dat oneerlijk vond, werd ik
opstandig. Een verkeerde opmerking van de andere ploeg jongens
was voor mij genoeg om daarop in te gaan. Gelukkig kwam het
nooit tot een vechtpartij, omdat zij wijselijk afdropen. Zij
wisten drommels goed dat ik heet gebakerd was en niet voor ze
terug deinsde. Dhr. Mensingh heeft het zelf aan lijve
ondervonden toen ik hem naar zijn keel greep.
Henk Kimmel, één van ons, nam in de eerste maand ontslag en ging
voor de ouders van zijn vriendin werken. Die stap kon hij doen
omdat hij verzekerd was van onderdak en verzorging. Maar wij
hadden die zekerheid niet. Werk was overal te vinden alleen
onderdak niet. En dat was voor velen het grootste probleem. Om
die reden bleven wij bij de firma.
Twee andere jongens van onze groep waren naar Indonesië terug
gekeerd. Ze vonden het maar niks om in Nieuw Guinea te blijven.
En vooral het werken bij de firma Veer.
Toen er zich andere mogelijkheden voordeden, hebben Jacob
Bruins, Ferry Brinkman, Rudy Toorop en ik onmiddellijk ontslag
genomen om als groep voor ons zelf te beginnen. Het geluk wilde
dat IvP. (Inspecteur van Politie) Bruinsma, ons een huis toewees
waar wij tijdelijk konden wonen. Dhr. Bruinsma was op dat moment
de plaatselijke Detachementcommandant van het Korps Algemene
Politie. Toen hij ons na een gesprek dat huis aanbood, namen wij
tot grote schrik van Dhr. Veer direct ontslag.
Het huis die wij toegewezen kregen stond boven de tennisbaan.
Politiemensen op doorreis mogen van dat huis gebruik maken om er
de nacht door te brengen.
Ons werd alleen gevraagd om het huis en erf erom heen schoon te
houden en goed te onderhouden.
Voor ons was dat onderkomen een geweldige vooruitgang vergeleken
met onze voorgaande barak in Saowi. Hier hadden wij licht en
stromend water in huis. En na gedane arbeid konden wij lekker
mandiën. In de keuken stond een primus, twee zelfs, en pannen,
die wij ook mochten gebruiken.
Werk konden wij direct vinden. Voor een kolonist moesten wij een
stuk bos openkappen. Dergelijke klusjes leverden ons geld op.
Van onze spaarcenten hebben wij de nodige gereedschappen kunnen
aanschaffen. En het geluk was, dat wij alle 4 kerngezond waren.
Het was zwaar maar wel te doen. Voor Jacob Bruins en Rudy Toorop
was het wel even wennen omdat zij het nog niet eerder hadden
gedaan.
Na een tijdje zo gewerkt te hebben, kwam Dhr. Bruinsma ons
vertellen, dat de politie mensen nodig had. Wij, als ex
politieagenten, konden in onze oude rang van politieagent 1ste
klas bij de politie terugkeren.
Voor ons was dat een overweging waard. Na goed overleg besloten
wij inderdaad bij de politie dienst te nemen. Daar zouden wij in
elk geval verzekerd zijn van een goede verzorging, die wij als
particulier niet hadden.
Zo begon eigenlijk onze herintreding bij het Korps Algemene
Politie in Nederlands Nieuw Guinea.
Ook Henk Kimmel had zich gemeld om bij de politie terug te
keren. En zo gingen wij als groep van 5 man naar Hollandia om
een cursus te volgen voor Posthuiscommandant.
Reacties op dit artikel via het forum
|