Een nieuwe start in Seroei (vervolg)

Na mijn trouwen op 22 juni 1961, werd ik in juli van dat jaar bevorderd tot Havp 1ste klas. Omdat ik volledig door het Korps Mariniers werd geaccepteerd, kregen ik en Antoy ook uitnodigingen om marinefeestjes bij te wonen. Voor Antoy en mij was het in het begin even wennen om tussen die hoge gasten te vertoeven. Maar gelukkig waren Commissaris Wim de Kraker en zijn vrouw altijd in onze nabijheid. En het mooiste was, dat Antoy geen enkele dans heeft afgeslagen als zij door één van die heren ten dans werd gevraagd. Eerlijk, omdat zij dergelijke gebeurtenissen nimmer had meegemaakt, was het een geweldige prestatie dat zij zich goed wist te gedragen en mee kon feesten. Voor haar en voor mij was het een openbaring dat ik tot die kringen was doorgedrongen.

In augustus van dat jaar, kreeg ik te horen dat ik in september van dat jaar deel mag nemen aan een examen voor Inspecteur van Politie. Want ik heb mij daar ook voor opgegeven toen die mogelijkheid zich voordeed. Bij mij zelf dacht ik toen, gewoon doen. Ik heb daar niets bij te verliezen, als ik het niet haal. En zo naderde de dag van het examen in september 1961. Een dag voor het examen deed ik met mijn groep agenten schietoefeningen, toen een ordonnans mij met de motor kwam ophalen met de mededeling dat ik bij ACAP op kantoor moest komen. Daar kreeg ik te horen, dat wij als groep ons direct moesten klaar maken om met de plane van 15.00 uur naar Sorong te gaan. De reden was, dat Havp. Carli door infiltranten in een hinderlaag was gelokt en gedood. Voor mij was dat een teleurstelling, omdat de mogelijkheid om examen te doen mij plotseling was ontnomen. Maar het nieuws dat een collega was gesneuveld, heeft mij meer geraakt dan die teleurstelling. Boos was ik dat dat gebeuren kon. Vooral ook omdat ik Havp. Carli goed kende.

Snel keerde ik naar de schietbaan terug om mijn jongens te vertellen, dat er een beroep op ons werd gedaan en wij ons zo vlug mogelijk moesten klaarmaken voor vertrek. In de kazerne brachten wij alles in gereedheid. En terwijl wij daarmee bezig waren, moest ik hals over kop weer naar het hoofdbureau. Daar kwam ik oog in oog met Adjunct Hoofdcommissaris Authier te staan. Hij was die dag naar Biak gekomen, omdat hij morgen de examens voor de rang van Inspecteur van Politie moest afnemen. Toen hij mij zag vroeg hij mij waar ik nu mee bezig was. Na het hem uitgelegd te hebben, vroeg hij mij of ik over een uur bereid zou kunnen zijn om een mondeling examen af te leggen. Omdat ik die gegeven kans niet voorbij wilde laten gaan, heb ik die uitdaging aangenomen.

Eerst ben ik naar de kazerne gegaan om te checken of alles OK was en vandaar snel naar huis om Antoy op de hoogte te stellen, dat ik over tweeënhalf uur naar Sorong moest. Ik heb haar niet verteld dat ik voor mijn vertrek nog een examen moest afleggen. Dat deed ik bewust om haar niet teleur te stellen, als ik het examen niet zou halen. Opgewonden of zenuwachtig was ik helemaal niet toen ik naar kantoor ging om het examen te doen. Waar ik die rust vandaan heb gehaald weet ik niet. Op het Residentiekantoor moest ik een kamer binnen. Dhr. Authier, de Hulp Officier van Justitie en een leraar van de Ulo zaten daar. En na een korte inleiding werden er vragen op mij afgevuurd die ik moest beantwoorden. In het begin ging het lekker vlot, maar halverwege kreeg ik plotseling een black-out. Ik kende het antwoord wel, maar kon alleen niet in het Nederlands antwoorden. Gelukkig ben ik zo slim geweest om de examinators te vragen of ik hen over dit onderwerp in het Maleis mocht antwoorden. Verwonderd keken zij mij aan. Maar voordat zij mij antwoord gaven, vertelde ik hen dat ik even met mijn gedachten ergens anders was. Gelukkig begrepen zij de situatie waarin ik mij bevond en gaven mij toen 5 minuten de tijd om hun vraag in het Maleis te beantwoorden. Daarna ging het verder in het Nederlands. Maar wat was ik blij, toen het uur voorbij was. Want toen ik die ruimte verliet had ik nog een half uur de tijd om de laatste check te doen en de jongens in te lichten over wat er van ons verwacht werd. Precies om 15.00 uur gingen we van het vliegveld de plane in om naar Sorong te vliegen.

Reacties op dit artikel via het forum