|
Wasior (vervolg)
Na de rondleiding over het terrein van de kazerne, zei
hij toen, dat hij graag enkele veranderingen wilde zien. Ik zei
hem, dat hij alles mocht veranderen na de overdracht. Maar meneer
wilde dat ik het voor de overdracht zou doen. Omdat ik mijn poot stijf
hield, ging hij op zijn strepen staan en eiste dat van mij.
Uiteindelijk nodigde ik hem uit om dat maar samen met HPB te
bespreken. Radiografisch werd toen contact gezocht met ACAP. En
die besliste, dat hij bij de eerstvolgende gelegenheid naar Biak moest terug keren.
Een maand later kwam een andere IvP naar Wasior. Met hem kon
ik normaal praten. Hij was niet een persoon die op mij neer keek.
Het was zelfs zo, dat hij mij overhaalde om samen met hem het
Detachement te leiden. En na een goede deal heb ik het Sub
Detachement aan hem overgedragen. Vanaf dat moment is Wasior een volwaardige Detachement geworden. En deze IvP.2 is:
P.J. Janssen. Tot april 1959 heb ik onder hem gediend. En ik
moet eerlijk zeggen, dat ik heel fijn met hem heb samen gewerkt.
Toen hij van Wasior voor verlof naar Nederland ging, heb ik het
roer van het Detachement overgenomen.
Hier stelt IvP.2 Janssen zich voor aan de aanwezige ambtenaren
en beambten van het Bestuur in correct Limburgs Maleis.
Een tijdje voordat het Sub Detachement tot een volwaardige
Detachement was verheven, had ik 2 Veldwachters en een
Politieagent 1ste klas voorgedragen om in Base “G” een cursus te
volgen voor een hogere rang. De 2 Veldwachters zijn als
Politieagenten 2de klas teruggekomen en de Pa.1 als Posthuiscommandant 2de klas.
Gedurende het bewind van Piere Janssen, heeft hij geen
veranderingen aan de bestaande regels van het Detachement
aangebracht. Zoals het opkopen van vers vlees, vis en groenten.
Ook de verdeling van de opgespaarde centen ging gewoon op de
oude voet door. En wat betreft de interne aangelegenheden in de
kazerne, liet hij aan mij over.
Voor een korte tijd heb ik ook bij Bob Du Buy in huis gewoond.
Dat oude gevalletje waar ik in woonde, was het niet waard om gerenoveerd te worden.
Het
moet nodig tegen de vlakte. De bedoeling was, dat er voor mij
een nieuw huis gebouwd zou worden. Maar elke keer als die opgeleverd
werd, kwam er een nieuw gezin in Wasior opdagen. En dan kregen
zij voorrang om in dat huis in te trekken. En omdat Bob net als
ik vrijgezel was, vond hij dat ik best bij hem in huis kon komen
wonen.
Wat waren wij toch ijverig toen er vrouwelijk schoon bij ons thuis op
visite kwam! Het waren twee verpleegkundigen die in de poli in Miei werkzaam
waren. Eén van hen is later met Dhr. Vogel
getrouwd.
Deze twee verpleegkundigen hadden de taken van de zusters Ruler en
Wits overgenomen toen zij naar Nederland terugkeerden.
En twee maanden voordat HPB Du Buy, door Controleur C W Labree
werd vervangen, werd mijn huis opgeleverd. Het huis dat voor mij
bestemd is, stond precies voor de Nieuw Politie Kazerne.
Dhr. Labree is getrouwd en kwam Bob Du Buy medio 1958 vervangen.
De Hollandse gemeenschap in Wasior was uitgegroeid. En het mooie
was dat het allemaal jonge gezinnen waren. Voor de echtgenote van
Dhr. Janssen was dat ook fijn. Want mevrouw Kuipers, Hauber en
Heuvel van Staerling waren inmiddels de veertig gepasseerd.
Toen HPB daar de scepter zwaaide, verbood hij mij om mij met
Bestuurszaken te bemoeien. Via de Dtc Janssen had hij het mij
laten weten. Hij vond het niet goed, dat ik als politieman de
taak van een bestuursman overnam. Maar drie maanden later zag
hij in, dat het onderhoud van de weg van Wasior naar kampong
Rasiei, slecht onderhouden werd en enkele passangrahans in de
kampongs in verwaarloosde staat verkeerden. Ook weer via Dtc
Janssen liet hij weten, dat het toch goed zou zijn als de politie
namens het bestuur de Dorpshoofden op hun plichten zou wijzen. Maar
dat verzoek heb ik gewoon in de wind geslagen. De samenwerking
met hem was een beetje stroef. Ook toen ik als waarnemend
Detachementcommandant fungeerde. Ik was blij toen IvP.2 H Rancuret mij medio oktober 1959 kwam aflossen en ik naar het
Detachement Serui werd overgeplaatst. Voor een vrijgezel heb ik
eigenlijk te lang op een dorp als Wasior gewoond en gewerkt.
Maar in Wasior heb ik de beste tijd van mijn leven in Nieuw
Guinea doorgebracht. Voor mij was het een paradijs.
Reacties op dit artikel via het forum
|
