Mijn Reis met de "KEERKRING" en verblijf in Nederlands Nieuw Guinea (8)
John M Clemens Dienstplichtig militair KLU lichting 59 -12 40.11.08.063
Uiteraard moest er ook wel eens, ongewapend, " wacht "worden gelopen, hetgeen mij één keer te beurt is gevallen: Dat was op een 2 de Paasdag en restitutie volgde !
Omdat ik nog al wat verzoekschriften aan de kapitein voorlegde, vroeg hij of ik eens met een ander verzoek kon komen. Ik was lid van een soort teenagerclubje en vandaar dat ik bij het antwoord een teenagerboekje kreeg.
Jan Vintges had een scooter, maar de goede man was zo vreselijk druk aan het werk, dat hij daar niet op reed en gaf mij permissie daarop te rijden, wat ik dan ook met veel plezier deed.
Door mijn dagelijkse werk, ik bestelde een jeep met chauffeur, waarbij ik op veschillende plaatsen op Biak de post en de dagorder moest brengen, had ik vaak dezelfde, ontzettend aardige korporaal uit Friesland, die mij onderweg liet rijden, inparkeren, keren etc. Ik dacht daarom aan het halen van een burgerrijbewijs voor auto én natuurlijk voor scooter. Eerst maar eens de theorie doornemen en dan het verzoek !
De grote dag brak aan 1 Aug. 1961 en daar kwam mijn "eigen"chauffeur met de jeep aan en ik moest eerst met de scooter heen en weer rijden, wat natuurlijk een zeer eenvoudige zaak was. Er was geen ander verkeer ! Toen met de jeep, die even te dicht bij een greppel kwam en ook een keer afsloeg. De chauffeur zei tegen de politie-commandant, dat hij natuurlijk een van de oudste jeeps had megenomen.
De theorie bevatte werkelijk het gehele boekje en géén multiple choice vragen. Geslaagd!
Het kostte weliswaar meer dan:
Echter in Nederland terug kon ik het omwisselen voor een Ned. rijbewijs.
De eerste DC 8 landde en er was gelijktijdig een vliegfeest met helicopters en formatie vliegen van straaljagers. Heel imposant. Ik ben ook een keer met Kapitein Clement in de nacht naar de verkeerstoren geweest om de aankomst van de DC 8 bij te wonen. Natuurlijk wéér een verzoek indienen.
Het liep naar het einde van mijn diensttijd en ik ben tegen eind September huiswaarts gekeerd.
Mét een
Via Tokyo
over de Noordpool:
en via Anchorage in Alaska
naar AMSTERDAM !!
Deze diensplichtig militair kan slechts met veel voldoening terugkijken op zijn reis naar en verblijf in BIAK. Deze diensttijd was dus zeker geen verloren tijd, maar de meest zorgeloze tijd van mijn leven !
Ook voor reacties op deze herinneringen kun je terecht op het prikbord/forum.