Disclaimer

naar vorige pagina naar volgende pagina

Over Biak, Nederlands Nieuw Guinea, 1960-1963 (1)
Roland Feuilletau de Bruyn

Wat vooraf ging

Mijn naam is Roland Feuilletau de Bruyn, geboren in 1953 en woonachtig in Deventer. Mijn levenspartner vroeg mij kort geleden of ik nog vaak heimwee heb naar mijn jeugd. Ja was mijn antwoord.

Wanneer ik een Indische toko inloop, op een Pasar Malam ben met mijn vrouw en kinderen, of op een hete dag langs een Spaans strand loop, dan ben ik weer in een flits terug in die drie jaren die kennelijk zo bepalend zijn geweest voor wie ik ben geworden. Want die toko, de Pasar Malam of het strand leveren vage geluksmomenten op omdat ik me even terug waan in die drie jaren, lang geleden op Biak. Even vallen alle jaren weg en ben ik weer dat jongetje, diep bruin verbrand en vol verlangen naar avontuur. Geen dag zonder nieuwe ontdekkingen.

Vreemd genoeg kwamen later, terug in Nederland, die drie jaren bijna nooit meer ter sprake. Herinneringen werden maar uiterst spaarzaam opgehaald, de blik thuis was op het heden en de toekomst gericht.

Mijn vader bracht zijn jeugd door in Indië, mijn grootmoeder was Javaanse, mijn grootvader was een groot deel van zijn leven bestuursambtenaar op Java en de generaties vóór hem hadden militaire roots in het voormalig Nederlands-Indië. Ik ben in 1953 in het Boromeus-ziekenhuis in Bandoeng geboren. Mijn ouders werkten toen op een thee-onderneming op Java. Nadat mijn vader Tropische Culturen in Deventer had gestudeerd keerde hij terug naar het land waar hij geboren was. Hij trouwde met mijn moeder met de handschoen waarna zij hem spoedig volgde naar de tropen. Omdat na een verblijf van drie jaar de situatie voor Nederlanders in het nieuwe Indonesië niet langer houdbaar was keerden wij, nu met zijn drieën, een jaar nadat ik geboren was met de Johan van Oldenbarnevelt terug naar Nederland. Mijn vader bouwde in de familie traditie een carriere op bij de Koninklijke Luchtmacht, liet zich begin jaren zestig vrijwillig uitzenden naar Nieuw Guinea en nam zijn gezin mee. De tropische connectie werd zodoende aan mijn broer en mij doorgegeven.

Om mijn herinneringen in kaart te brengen moet ik een beroep doen op mijn geheugen waarin veel gaten zijn gevallen en zijn mijn herinneringen misschien door de tijd vertekend. Ik ben tenslotte inmiddels in de zestig en terughalen wat er zich vijftig jaar geleden in mijn leven afspeelde is niet altijd makkelijk. Toch wil ik proberen, vooral voor mezelf en mijn kinderen, een zo breed mogelijk beeld te schetsen van dat jongetje dat blijkbaar nog steeds heimwee heeft.

De aanleiding om mijn herinneringen vast te leggen was het overlijden van mijn moeder in maart 2008. Mijn vader is al veel langer geleden gestorven en mijn vijf jaar jongere broer was nog te jong om zich iets te kunnen herinneren van ons verblijf op Biak. Er is dus niemand meer in mijn omgeving om mijn herinneringen mee te delen of om terug te halen wat ik vergeten ben. Ook mijn beelden vervagen dus, maar ze zijn vaak ook vreemd genoeg steeds scherper geworden. Wanneer ik er niet meer ben zijn die herinneringen voorgoed weg zoals de herinneringen van mijn vader aan zijn Indië weg zijn. Zo goed als niets bleef bewaard uit zijn jeugd. Ik ben nu ouder dan mijn vader was toen hij ziek werd, dus wordt het tijd om wat ik nog weet over toen op te schrijven.

Ook voor reacties op deze herinneringen kun je terecht op het prikbord/forum.

naar vorige pagina naar volgende pagina