The Black Brothers verdienden enorm veel geld in Djakarta. Daarmee zouden ze paspoorten, reisdocumenten en uitreisvisa kunnen financieren. Als muziekgroep moesten ze nog een speciale vergunning van het ministerie van Cultuur hebben, daarna een van de immigratiedienst van het ministerie van Justitie en ten slotte een van Buitenlandse Zaken. Alvorens hun 'buitenlandse tournee naar Papoea Nieuw-Guinea' te beginnen, zouden ze nog een screening van de Indonesische inlichtingendienst moeten ondergaan.
Tijdens de voorbereidingen onthulde een plaatselijk dagblad dat The Black Brothers niet naar Papoea Nieuw-Guinea wilden gaan, maar naar Nederland. Als de regering daar aanstoot aan zou nemen, kon de groep het wel vergeten. Maar The Black Brothers ondervonden geen moeilijkheden. In de voorafgaande jaren hadden ze duidelijk laten zien dat zij enkel commercieel bezig waren en niets met politiek te maken wilden hebben.
Andy moest alle papieren kopen. Officiële papieren hoor, maar ze zijn niet te krijgen als je de betreffende ambtenaren geen geld toeschuift. Zo gaat dat in Indonesië, geen brief kan gepost worden zonder de beambte "extra porto" te geven. De groep kreeg visa voor een verblijf van een maand in Papoea Nieuw-Guinea. In het land aangekomen dienden zij direct een verzoek in om drie maanden langer te mogen blijven.
De regering stemde toe, maar de groep mocht niet in het land wonen. Papoea Nieuw-Guinea onderhield tenslotte goede betrekkingen met Indonesie, dat de uitlevering van The Black Brothers trachtte te bewerkstelligen. Wat er dan met de groep zou gebeuren, laat zich volgens Andy gemakkelijk raden. In 1978 vluchtte een van zijn landgenoten over de grens naar het buurland. De Indonesische regeling vroeg om uitlevering en kreeg het voor elkaar. Terug in West-Papoea nodigde de inlichtingendienst hem uit voor een jacht op groot wild. Een paar dagen later kreeg de familie bericht dat hij 'per ongeluk' was neergeschoten. Hij stond toevallig tussen bet geweer en de prooi.
Maar de Papoea Nieuw-Guinese regering bestaat ook uit Papoea's en ze wildon de groep van Andy Ayamiseba een kans geven in die drie maanden het land uit te komen. Dat was moeilijk, want al het geld was inmiddels opgegaan aan officiële papieren en reiskosten. Tien dagen voor de deadline kocht Andy met het laatste geld een vliegticket om met de Papoea-gemeenschap in Nederland te praten over de vluchtplannen. Hij kreeg hulp van de traditionele leider Victor Kaisiepo, van het Komité Vluchtelingenhulp en van de Stichting Door de Eeuwen Trouw. Zij zouden de reis naar Nederland bekostigen. Andy vloog via Australië terug naar Papoea Nieuw-Guinea.

Waarschuwingen
In deze periode kregen The Black Brothers waarschuwingen van de Indonesische ambassade over de teksten van hun liedjes. Tijdens optredens in Papoea Nieuw Guinea konden zij immers hun vroegere teksten weer zingen. In de brieven stond zelfs dat kopieën van de waarschuwingen naar de Indonesische inlichtingendienst werden gestuurd. Het maakte voor de groep niets meer uit. Op tijd vertrokken de 21 Papoea's naar Manilla, van waaruit ze met een KLM-vliegtuig naar Nederland zouden gaan
Andy: „Toen we in Manilla aankwamen, had iedereen in verband met verkiezingen een vrije dag. Maar ik moest de visa voor Nederland direct hebben. Bij de Nederlandse ambassade kreeg ik telefonisch geen gehoor. Ik ben er toch naar toegegaan. Gelukkig zat daar één man en dat was toevallig degene die de visa moest verstrekken. Ik mocht hem zelfs helpen de paspoorten op de goede pagina te leggen. Hij regelde dat we nog dezelfde avond naar Nederland konden afreizen. Ik had niet eens geld om nog een nacht in Manilla te blijven. Eenmaal in Nederland werden we door de Papoea-gemeenschap opgenomen. En eindelijk, na anderhalf jaar, hebben we onze verblijfsvergunning gekregen. Onze advocaat gaat echter wel in hoger beroep. We hebben recht op de vluchtelingenstatus."
In Nederland konden de vluchtelingen rekenen op hulp van de Papoea's die hier al sinds 1963 wonen. Toch tekent zich inmiddels een duidelijke scheidslijn af tussen de traditionele Papoea-gemeenschap van Victor Kaisiepo en Nicolaas Jouwe en de jonge radicale stroming, waartoe The Black Brothors behoren. Waar het maar uitkomt, laat Kaisiepo of een van zijn woordvoerders zich weinig lovend uit over de groep van Andy Ayamiseba.
Andy. „Deze mensen claimen met hun aanhang het alleenrecht waar het gaat om vertegenwoordiging van de OPM in Nederland. Maar hoe kunnen ze dat nou doen? Toen zij naar Nederland vertrokken bestond de OPM nog niet eens. Die begon pas in 1965 met de echte strijd. Deze Papoea-gemeenschap weet niet wat er in OPM-kringen omgaat, ze weet niet hoe de OPM vervolgd wordt en ze weet nog minder wat de OPM in West-Papoea doet. Toch zeggen ze OPM-leden te zijn. Hebben zij, zoals leden van The Black Brothers, in de gevangenis gezeten en het effect van de OPM aan den lijve ondervonden? Natuurlijk niet, zij waren vrij! Wat hebben ze al die jaren gedaan'' Ais hun werkwijze effect had opgeleverd, hadden we dat toch veel eerder moeten merken? Hun werkwijze is te conservatief gebleken. Ze
hebben de mensen in West-Papoea heel veel  beloofd en er is niets, niets van terecht

Wapens
Andy kijkt fel voor zich uit, enkele andere Nederlands sprekende Black Brothers knikken instemmend met het hoofd. Henkie slaat zijn zoveelste vlieg dood. Er zouden wapens gedropt worden, vertelden de Papoea's voor hun vertrek in 1963. Daarmee konden de guerrilla's lang doorvechten. Door deze beloften ging Andy's generatie de jungle in om te vechten tegen de Indonesiërs. Tevergeefs hebben ze maanden gewacht op wapens. Er kwam helemaal niets uit het buitenland. Vele van hen hebben zich, hulpeloos als ze waren, weer moeten overgeven aan de Indonesische militairen, die hen in de gevangenis smeten of zelfs vermoordden. Andy is boos als hij het vertelt. Die beloften hadden ze nooit mogen doen. En dat mag nu best 's naar voren gebracht worden. Maar hoe kijkt de oude garde op haar beurt aan tegen de jonge Papoea's, die zich aangetrokken voelen tot de geen-woorden-rnaar-daden-mentaliteit?
Andy: „Ze accepteren ons niet. Ze blijven hameren op die vertegenwoordigersfunctie. Wat kan mij dat nou schelen'.' Daar gaat het toch helemaal niet om. Wij zijn Papoea's die zich verantwoordelijk voelen voor de toekomst van hun land. Daar willen we voor vechten. Het heeft geen zin om op deze manier tweedracht te zaaien binnen de Papoea-gemeenschap in Nederland. We beogen hetzelfde doel. De oude garde mag van mij best het woord voeren, als ze dat zo graag wil. Zij leeft hier al jaren en kent de Nederlanders beter dan wij. Maar het moet dan wel anders, meer concreet gebeuren." De jonge Papoea's zeggen rekening te houden met de realiteit. Nederland laat zich toch niet dwingen om stappen te ondernemen? Kijk maar eens naar de Ambonezen, wat hebben die nou helemaal bereikt?
Andy: „Nederland heeft goede economische betrekkingen met Indonesië en laat dat niet in gevaar brengen. Logisch. Waarom er dan tijd aan verspillen? Je kunt een ei tegen een steen gooien, maar hoop niet dat de steen barst. Wat helpt die klachtbrief die de Papoea-gemeenschap ieder jaar trouw naar de Nederlandse regering stuurt? Dat weet je toch van te voren. Bovendien, wat kunnen we verwachten van Nederland, een land dat in Europa en de wereld niets te vertellen heeft? Nederland kan zelfs niets bewerkstelligen binnen de Verenigde Naties. Indonesië zou antwoorden dat Nederland zich met haar eigen zaken moet bemoeien. „Het Papoea-belang is helaas geen internationaal belang, daar hebben we rekening mee te houden. Wij zijn Melanesiërs, een apart ras. We moeten het in ons eigen land regelen. Het is niet belangrijk te proberen Nederland voor ons karretje te spannen. Als ik jou vraag warm te lopen voor de Papoea-zaak, reageer je toch ook aarzelend. Of niet soms""

Strategie
Op de vraag wat zij nu eigenlijk concreet gaan doen voor hun strijd, volgt een verhitte discussie in de eigen taal. Niets van te verstaan. Het is wel spijtig, maar Andy mag de strategie niet vertellen. Een strategie is géén strategie meer als hij te vroeg bekend wordt. De groep zit nog in een beginstadium en door publiciteit zouden de plannen in gevaar kunnen komen. Dat kan mensenlevens kosten. Eerst moet met duidelijke stappen het vertrouwen van de jonge Papoea's in het thuisland teruggewonnen worden.
Andy: „We zullen de OPM financieel blijven steunen, maar daarvoor moeten we eerst geld verdienen. Geen geld, geen strijd! The Black Brothers zullen in Nederland bekend moeten worden. Optredens voor 125.000 mensen zijn hier niet te realiseren. We moeten het kleinschaliger aanpakken. Ik ben bang dat we de echte Black Brothers-show hier niet kunnen opvoeren. Dat gaat volgens een script, waarin iedere beweging staat beschreven. Zo'n optreden vereist zelfs een aangepast podium. Dat kost handenvol geld. „ Maar alleen zo kunnen we de OPM vanuit Nederland steunen. Dat zijn we verplicht. Velen hebben hun familieleden in West-Papoea moeten achterlaten. Zelfs de twee blazers van The Black Brothers konden we niet meenemen. Maar ook al heb je geen familie meer in West-Papoea, wij zijn het land. wij zijn het volk! Dat kun je toch niet afvallen?
„Wij verkeren niet in dezelfde situatie als de Ambonezen, die hun thuisland nooit gezien hebben. Wij kennen ons land maar al te goed. Het is het waard om ervoor te vechten. Papoea's passen niet in Nederland, dat zie je zo. Helaas zijn we wel gedwongen hier te wonen, maar dat is niet uit vrije wil. Ik moet er niet aan denken altijd in Nederland te moeten blijven. Zodra zich een kans voordoet, ga ik terug. Maar dan wel naar een land zonder Indonesische militairen, naar een onafhankelijk West-Papoea." Zover is het nog lang niet, begrijpt hij ook wei. Hij werkt immers met de realiteit. Eerst hier maar eens aan de bak komen. Voordat de groep begint met optreden, wil Andy eerst een single maken. Het publiek vraagt nu eenmaal om platen. Als je ze dan niets kunt geven, ben je te vroeg met optreden. Er zijn nog geen contacten gelegd met platenmaatschappijen. Dat komt allemaal nog wel. Eerst maar 's rustig rondkijken. Weet de verslaggever geen telefoonnummers van mensen die goed zijn ingevoerd in de Nederlandse
muziekwereld? Alle adviezen zijn welkom.