Manokwari staat bekend om z'n zagerijen en het is dan ook daarom, dat wij ons licht eens gingen opsteken bij één der particulieren, die een zagerij heeft opgebouwd, grotendeels uit dumpmateriaal.
Het heeft allemaal veel bloed, zweet en tranen gekost, maar alle begin is moeilijk en zeker in een land van opbouw. Maar ze hebben door een grote dosis doorzettingsvermogen uiteindelijk bereikt, wat ze zich ten doel hadden gesteld: een eigen bedrijf.
We spraken met de hr. Jo van der Hout, geen onbekende figuur in het dagelijks leven van Manokwari, want deze man vervult naast zijn houtmanschap ook nog vele sociale functies.
JA,   dat   begin......    begonnen als aannemer: enkele huizen neergezet, een gevangenis gebouwd en menige brug in Manokwari is zijn werk. Hout was in de jaren, vlak na de Souvereiniteitsoverdracht peperduur. Een kubieke meter hout kostte 500 a 600 gulden, zodat het voor de hand liggend was, dat ze zelf hout gingen bewerken. Van Batavia was een kleine bestekzaag meegenomen en een vlakbank, zodat een begin er reeds was.
In de loop der jaren heeft de „Zagerij Borasi" vele ups en downs gekend, maar ze hebben doorgebeten in de vele zure appels, die elkaar in snel tempo opvolgden. Er zijn tijden geweest, aldus de heer van der Hout, dat er geen geld was voor het doen van uitbetalingen, het is dan ook waarschijnlijk aan zijn persoonlijkheid en de prettige werksfeer te danken geweest, dat niemand, op een enkele uitzondering na, ontslag nam.
Geploeterd hebben ze om van de zagerij iets te maken: zelf kappen en laten kappen door derden, hout uit het bos slepen met eigen middelen, zagen, verwerken volgens de bestelling, verpakken en het vervoeren naar de steiger

Thans beschikt de zagerij over l grote Corly-zaag, 2 bestekzagen (die de planken verkleinen), l vandiktebank (die het hout op de vereiste dikte schaaft) en de twee uit Indonesië medegenomen machines.
Het volgende is een kleine illustratie, hoe men in de beginperiode moest werken: er waren geen accu's en daarom geschiedde het starten van de aandrijfmotor van de uit Indonesië medegenomen zaag middels de dieselmotor van een uit de bush gehaalde Japanse carrier. Tussen haakjes: die carrier rijdt nog steeds en doet fantastisch werk in het bos bij het slepen van boomstammen. Dat het Japanse materieel nog zo gek niet was, blijkt uit het feit, dat het gehele transport van het afgewerkte, produkt geschiedt met Japanse Nisoso en Tojoda-trucks.
Deze uit hoofdzakelijk dumpmateriaal opgebouwde zagerij heeft in 1956 een gemiddelde produktie genoteerd van ca. 75 m hout per maand. Hiermede hebben 50 autochtonen en 10 europese krachten hun dagelijks brood.

het produkt in verpakte vorm, gereed voor verzending