Herbeleven van het verleden in Jayapura (sept-okt 2006) - 2
Door: Norman Franken
Abepura/Padang Bulan
Mijn grote wens was dat ik nog een keer terug naar Jayapura wilde en dat ik
alleen maar met en tussen mijn vrienden wilde zijn en zo de dagen door te brengen. Natuurlijk
werden er ook diverse leuke uitstapjes gemaakt.
Dankzij mijn vrouw is dat gelukt. Ik kreeg als cadeau voor mijn 60ste verjaardag
een reis naar Jayapura aangeboden om daar mijn verjaardag te vieren. Ik kan niet anders zeggen dat dit
de vakantie van mijn dromen is geweest, een hoogtepunt, in de zin dat ik bewust mijn jeugd aan het
herbeleven was. Van te voren had ik op papier mijn wensen geschreven en dat alles heb ik kunnen
uitvoeren. Alles wat ik als kind heb gedaan of gezien wilde ik weer doen. Naar Kali Kemiri die ik me
herinner en waar we in dat koude bergwater zwommen bij de grote steen enz.
Benny Palit, buurvriendje van toen
Ik heb van elke vierkante meter plek genoten en de sfeer gesnoven, of dat
nou in de stad was of in het oerwoud waar we vroeger vaak speelden en zwommen, in de kali’s, overal!
5 weken lang woonde ik bij mijn vriend Albert Tan in Padang Bulan
(Motorpool). Hij is mijn buurjongen en Mulogenoot van vroeger met
wie ik altijd contact heb gehouden. Ik merkte al gauw dat
grotendeels de levenswijze eigenlijk niet veel anders is dan
vroeger, natuurlijk is Jayapura geen Hollandia meer (degenen die
dat denken kunnen zich de teleurstelling besparen en beter thuis
blijven) maar het doen laten van de mensen daar verschilt niet
veel met vroeger, vooral als het om vrije tijd gaat.
lekkere matoa
Van dat adres maakte ik mijn wandelingen door het oude
Motorpool, ik was in de buurt van de plek waar de oude
waterpomp was en de oude jeepdump. Niets van dat alles is terug te zien gezien de
aanzienlijke bebouwing in Padang Bulan.
Noot: een jaar of acht geleden vond daar een overstroming plaats waarbij de
huizen onderaan zo’n twee meter onder water hebben gestaan. De ruïnes staan er
nog. Hierover had ik indertijd in onze krant iets over gelezen en vroeg me
verwonderd af hoe dat nu mogelijk is.
Ik liep vaak alleen rond in Abepura en liep alle mij bekende
straten en wijkjes in. Uiteraard was ik ook bij ons huis aangekeerd
waar nu een jongere broer van Mimi en Tom Fakdawer woont. Binnen zijn nog steeds
de vale kleuren
aan de muren die mijn vader ooit had aangebracht. Ik stond uitvoerig stil bij de
diverse plekjes in en
rondom het huis waar ik heerlijk heb gespeeld. Ik liep verder richting Pantai en
daarna naar boven
naar het nieuwe ziekenhuis waar de dochter van Albert werkzaam is. Dat nieuwe
ziekenhuis staat op
dezelfde plek als het oude uit onze tijd.
Ons huis
De lagere school (E.L.S.)
Reacties op dit artikel via het forum
|