Richard de Vries - EEN VETERAAN VERTELT

DEEL 4 DE NIEUW - GUINEA PERIODE OKT. 1959- APRIL 1961

Hoofdstuk 1. DE NIEUW- GUINEA PERIODE. Van oktober 1959 t/m april 1961. Mijn tweede uitzending.
pagina 2

Bij VSQ. 320 had ik toch 2,5 jaar in een vliegende bemanning gezeten. En daar heel wat meegemaakt en ervaringen opgedaan. Natuurlijk kwamen er tijdens vliegen door menselijke handelingen wel eens fouten voor, waarbij je met veel geluk de zaak weer overleefde. Maar ja, in dit vak zitten wat meer risico’s dan een kantoor baan. Het omgekeerde was ook waar, de goede menselijke handelingen en beslissingen op de juiste momenten.

Bij dit squadron had ik heel veel geleerd. O.a. respect op te brengen voor mensen. Het met elkaar kunnen samenwerken als team. Maar ook op je hoede te blijven en gepaste afstand te kunnen nemen. En mensen leren kennen, waar ik echt veel respect voor kreeg. Ik was ook wel een van de jongste onder hen bij het vliegend personeel. Er zaten nogal wat oorlogsvliegers tussen.

Er zit vaak ongelofelijk veel verborgen potentieel bij mensen. Het mensdom kent vele talenten, die vaak niet aan de oppervlakte komen, maar die wel tot uiting komen onder omstandigheden, bijv. om een oplossing voor een specifiek probleem te vinden. Of die in een plotselinge spontaniteit tot uiting komt.
Met mensen omgaan, die uit verschillende culturen komen, is interessant. Je komt soms voor verrassingen te staan. En in een team moet je lief en leed met elkaar delen. Maar altijd oppassen wat je zegt en doet.

Ik geloof dat ik ook mag zeggen, dat ik het als bwtk (boordwerktuigkundige) op de Neptune niet slecht had gedaan. Na 2 jaar als 2de bwtk te hebben gevlogen, mocht ik eerste bwtk vliegen. Dat vliegtuig was ook wel een passie voor me. Ik was erg leergierig als het over de Neptune ging. Het was dus ook een leuke afronding bij Squadron 320.

Ik was nu bijna 25 jaar en ruim 7.5 jaar bij de marine, en had op verschillende plaatsingen gewerkt. Dan kijk je natuurlijk wel eens even terug naar wat er in die tijd allemaal is gebeurd en veranderd is in je leven. En hoe je verder de toekomst ziet.
Alle ups and downs opgeteld moest ik toch concluderen, dat ik toch wel een tevreden mens moest zijn.
De keus van mij, voor de marine destijds, was toen toch ook niet zo slecht geweest, een periode met veel afwisseling. Veel gezien en meer meegemaakt dan ik had verwacht. Dat had ik anders gemist.
Zeker als ik in Bolsward en omgeving was blijven werken, c.q. was blijven hangen. Dat was dan, elke morgen met je broodtrommeltje de deur uit op je fiets naar de machinefabriek, of iets dergelijks. Zonder vooruitzichten. In een klein arbeiders huisje wonen met een gezinnetje. Want zo gaat dat dan, ik moet er niet aan denken. En met heel wat dingen om je heen waar je meestal niet op zit te wachten, omdat je wat anders wil met je leven Maar dat niet hebt uitgeprobeerd, juist in een tijd dat je daar nog wel de gelegenheid voor had. En daar later spijt van hebben. Je komt in de rust - roest periode en dan is het voorbij. Dan moet je alles maar nemen zo het valt.
Ik denk dat er wel meer jongens zijn op die leeftijd, die dit wel eens overdenken.

Gelukkig heb ik het wel uitgeprobeerd: iets te vinden buiten de Friese omgeving waar ik woonde. Ik kon zeggen: Ik heb daarbij wel veel geluk gehad in de afgelopen jaren. En had die periode niet willen missen. Geen spijt dus, en me realiserend, dat er personen zijn die het in die afgelopen 7 jaar beter hebben getroffen, maar nog meer die het slechter hebben getroffen.

Ik had maar een paar weken verlof, voor het vertrek. Ja, ik was nu ook getrouwd, maar het samenleven, zoals dat gebruikelijk is, kon ik natuurlijk voor de eerste 18 maanden wel vergeten. Ik had me eigenlijk weer vrijwillig verkocht aan de Staat, door bij te tekenen voor 6 jaar. In die tijd dat ik in Nieuw-Guinea zou zitten, moest mijn vrouw het dan allemaal maar in haar eentje doen. Het ergste vond ik dat ze de geboorte van het te verwachten kind in haar eentje moest opknappen.
Maar ja, het was nu eenmaal zo. Er zijn erger en moeilijker dingen in het leven, zei en dacht ik toen maar. Niet zeuren, positief zijn en maak er wat van, was een standaard gezegde van mij.

We hebben samen wel overwogen om haar over te laten komen. Maar dan zou de term 3 jaar duren in dat land in plaats van 18 maanden. We spraken af, dat ik eerst maar eens daar ter plaatse de zaak moest bekijken en als het mij beviel, dan pas een verzoek in te dienen om vrouwlief over te laten komen. Maar met een kind krijgen daar, neem je veel risico’s. We waren daar nog niet uit. Maar ongemerkt houd je toch rekening met een overkomst. Zoals het in die jaren ging, dat meisjes tijdens hun verkeringstijd al hun uitzet aan het kopen waren en ook nog veel kregen van de familie. Zo had Nelly ook al een hoop spulletjes opgeslagen op zolder. Maar toen ze hoorde dat ze misschien naar de tropen moest, kocht ze gelijk tropenbestendig materiaal. O.a. een naaimachine, merk Anker, groen, die je zowel elektrisch als met de hand kon gebruiken. Een zwaar ding. En zo meer van die dingen.