|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
EDOARD SAROGE |
||
|
Edoard was een Papoea jongen, die op z'n 18e jaar voor een inderdaad afschuwelijke misdaad 8 jaar de gevangenis in moest. Toen ik als directeur in de gevangenis van Hollandia kwam zat hij daar al ongeveer 5 jaar. Hij had het wegens goed gedrag en overwicht op andere gevangenen al gebracht tot voorman, hetgeen inhoudt dat hij er dagelijks met een groep gevangenen op uittrekt om in de haven te worden ingezet bij het lossen en laden van schepen. Men was daar erg op hem gesteld omdat er onder zijn leiding goed en redelijk hard gewerkt werd. Bovendien had hij een open vriendelijk gezicht en had een rijkelijk van spierbundels voorziene atletische gestalte, waarmee hij niet te beroerd was om bij zware karweitjes zelf een behoorlijk gedeelte voor zijn rekening te nemen. Tijdens de ontspanningsuren in de gevangenis blonk hij uit als volleyballer en tafeltenniser. Buiten het feit dat ik hem een enkel keertje onder handen moest nemen omdat hij een minder ijverige werker van hem een draai om de oren had gegeven, een handeling die overigens bij het slachtoffer geen enkele wrok achterliet, was Edoard een gevangene die geen last veroorzaakte. Totdat..... Edoard sherry proefde. Er was bij het lossen een kist sherry gesneuveld en nadat hij als voorman de sherry had geproefd begon hij de drank te waarderen. Het gevolg was dat hij 's middags in zeer vrolijke stemming zijn nuchtere ploeg compleet de gevangenis binnenbracht. Of nu de drank hem opwerkte tot de lust om nu eens een avondje 'vrij-af' te nemen weet ik niet, maar na het invallen van de duisternis werd ik door de wachtcommandant ervan op de hoogte gebracht, dat op het avondappel Edoard en een vriend ontbraken. Tussen haakjes zij even vermeld dat ontvluchten uit de Hollandiase gevangenis geen kunststuk is, omdat de gebouwen en de muren voor het grootste gedeelte uit zink en prikkeldraad bestaan. Uiteraard was de politie al op de hoogte gebracht van de vermissing en aangezien men in de kleine Hollandiase gemeenschap Edoard vanwege zijn buitenwerken wel kende was ik ervan overtuigd, dat hij weer snel "thuisgebracht" zou worden. Het duurde inderdaad niet lang of ik kreeg een telefoontje dat de twee vrienden door de politie uit de bioscoop waren gehaald en op weg waren naar de gevangenis. Ik heb hem persoonlijk ontvangen. Toen de politieauto voor de gevangenis was gestopt en de poort open ging stapte Edoard, nog steeds lichtelijk aangeschoten, vriendelijk lachend met een joviaal: "Tabeh toean directeur" en bescheiden gevolgd door zijn vriend, naar binnen. Ik heb toen iets gedaan wat ik in dit geval de enige manier vond om hem te ontnuchteren. Een draai om z'n oren was voldoende om hem weer uit hogere sferen tot de werkelijkheid terug te brengen. Vervolgens zijn we met de twee knapen weer naar buiten gegaan en heb ik ze door hetzelfde gat in de omrastering waardoor ze naar buiten waren gekropen, weer naar binnen laten kruipen, waar ze door andere personeelsleden voor de nacht in twee aparte cellen werden opgesloten. De volgende ochtend stonden de twee pierewaaiers keurig voor mijn schrijftafel. De vriend bleek maar meegegaan te zijn omdat hij zich verplicht voelde op Edoard te passen. Edoard bekende volmondig dat hij verschrikkelijk fout was geweest en dat hij de draai om z'n oren dubbel en dwars verdiend had omdat hij door zijn gedrag de directeur in verlegenheid had gebracht.
Edoard (rechts)met de vuilnisploeg Ik heb hem een disciplinaire straf van acht dagen cel gegeven, het minimum wat op ontvluchten staat. Daarnaast had ik hem zijn voormanstrepen moeten ontnemen. Dit heb ik tegen alle regels in niet gedaan, omdat dit naast het verlies van een prima voorman, voor Edoard zelf een blamage zou zijn geweest, die hij waarschijnlijk geestelijk niet verwerkt zou kunnen hebben. Tot aan zijn vrijlating was er op hem niets meer aan te merken. Hij is daarna als vrij man in de haven blijven werken en waar en wanneer ik hem later ook tegenkwam, altijd was daar de begroeting met een welgemeend: "Tabeh toean directeur", en hij kocht voor mijn twee kleine dochters een ijsje.
|
||
|
|
